İz bırakmayan beddualar

Rahmetli babam ölen kişinin ardından (eğer hoşlanmadığı biriyse) "Allah amelince rahmet ve zahmet eylesin" derdi. Ben de yediğim her kazığın ardından "eh, bu da benim enayilik vergimmiş demek ki; aldığım dersle kıyaslanınca küçük bir bedel sayılır" diyorum.

Bazen de şöyle dediğim oluyor: "Budala bir insanı cezalandırmak mı istiyorsun? Bırak öyle kalsın."

Bilmiyorum, belki de kendimi böyle avutuyorumdur. Ama olsun. Avunmak kötü mü?

Krişna Yumurti - 18 Şubat 2009 (17:33)

Tam da bugün bana kazık atan birisini telefonla arayıp kalaylayacak, ilenecek, yanıt vermeye kalkarsa sövecektim. Dün akşam uyuyana kadar neler söylersem dersini veririm, incitirim diye düşünüp durdum. Bu yazının zamanı mıydı, sanki. Nasıl dökeyim şimdi içimdekileri?

Deniz Sahinci - 19 Şubat 2009 (11:23)

Modern beddualar şaheser… Sanırım bazılarını yeri gelince kullanacağım.

Ben sıklıkla içimden: "Layığını bulasın inşallah!" derim. Her türlü haşin dilekten daha terapötik bir etkisi var. Zaten amaç kendimizi rahatlatmak degil midir?

Bilgehan Yılmaz - 19 Şubat 2009 (16:59)

İlk gençlik yıllarımda bir yaz günü plajda şamata yapan, kum falan sıçratan oğlanlara kızan bir adam öfkeyle ayağa fırlayıp "Allah 20 kere belânızı versin" diye bağırmıştı. O gün bugündür 20 rakamındaki kerametin ne olduğunu düşünür dururum. Henüz bulabilmiş değilim. 19 neyine yetmedi, hiç bilemiyorum.

Krişna Yumurti - 19 Şubat 2009 (15:22)

Büdütör'ün resim seçimleri inanılmaz. Yazdığım yazılar için koyduğu resimlerin her biri ifadeyi güçlendirici özellikte. Bu deneme için bulduğu resim de anlam olarak mutlaka bir beddua içeriyordur diye düşündüm. Sabahtan beri aradığım beddua "horozunu tavşan istimal etsin!" olabilir mi? Bu sualden sonra aklıma geliveren tarihi bir bedduayı da zikretmeliyim. Etmişliğim vardır. "Hay seni eşşekler kovalasın!". Tavsiye olunur.

Sayılı beddua konusu da ilginç. Duymuşluğum çoktur. Allah "n" kere belânı versin şeklinde. Kırk, yirmi ve on defalarca duyduğum sayılar. Abartıp "Allah bin kere belânı versin" diyeni de duydum.

Ahmet Faruk Yağcı - 19 Şubat 2009 (21:01)

Benim en acımasız bedduam şu: "Tasarımcı olursun inşallah! Yaptığın web sitelerine Internet Explorer'da bakılır inşallaaaah!"

Bir de hedef gözeterek yaptığım bir bedduam var: "Allahım, tez elden şu Microsoft şirketini tüm ürünleriyle birlikte tarihin derinliklerine göm yarabbiii! O Bill Gates denilen dümbeleğe de cehennemde Internet Explorer'a uyumlu web siteleri tasarlaaaat! Amiiiin!"

Kötü kalpli biri değilimdir umarım. Ama dostlar, eğer beni seviyorsanız (ya da kendinizi) bilgisayarınıza Mozilla Firefox indirip siteyi onunla gezin ve bir daha asla Internet Explorer kullanmayın. Yoksa sövüp saymaktan içim kirlenecek maalesef.

Büdütör - 20 Şubat 2009 (14:28)

Yaşlı bir teyze ahbabım var. O içinde "Allah" kelimesinin günlük hayatta olur olmaz kullanılmasına çok kızıyor. Aslında bu kelimenin yalnız başına dua ederken hariç hiç kullanılmamasını tercih ediyor.

"Bisssssmillahi" diyerek minibüse binen kadınlara bile kızıyor. Hatta bir zamanlar bana bir ödev vermişti. Bir kitaptan Allah kelimesinin neden çok sık kullanılmaması gerektiğine dair özet çıkarmıştım.

Özet olarak bu kelimenin çok kullanılarak içinin boşaltıldığını, bir klişeye dönüştürüldüğünü, değersizleştirildiğini söylüyor.

Yazarın ve yorumcuların iyi niyetli olduğunu ve saygısızlık etmek istemediklerini biliyorum. Ama teyzeme bir söylersen hepinizin kulaklarını çok fena çeker, bilmiş olun.

Seyit Balkuv - 20 Şubat 2009 (16:40)

Ben kulak çekilme sırasına giriyorum. Bir şartım var: İşinde gücünde, menfaatinde ve siyaset yapmakta kullananları ön sıralara alayım. Onların arkasına yerli yersiz beddua ya da (dışarıya duyurarak yüksek sesle) dua edenleri alayım. Bir sonraki grubumuz da hayretini ifadede "Allaaah!" şeklinde tepki verenler olsun. Tam bu grubun arkasında sıradayım. Muhtemelen yakın sıralarda oluruz. Sohbetleriz.

Lâf aramızda, aynı hislere sahibiz. Benim de bu yazıyı yazarken izlediğim ana fikir acıtmayan dileklerle ruhumuzu kötü düşünceden korumaktı. Teyzemin bilgisine de katılıyorum. Çeksin kulaklarımı, fazla uzatıp da eşşek kulağı yapmasın ama, sonra ellerinden öperim. Her şekilde anlaşırız.

Ahmet Faruk Yağcı - 21 Şubat 2009 (09:00)

Çok küçüktüm, sanırım ilkokul 2. Sınıfta. Karşı apartmandaki komşularımızdan biri taşınırken ev sahiplerinin karı-koca koro halinde küfür ve beddua yağdırdığını duymuştum taşınan kiracıya. Bedduaları savuran mal sahipleri mahallede pek sevilmeyen, uzak durulan kişilerdi. Eskiden her mahallede olurdu böylesi… Delisi, geçimsiz bir hanesi, herkes tarafından sevilen naif bir hanesi ve mutlaka bir laz bakkalı olurdu eski mahallelerin.

Neyse efendim, o kiracılar o gün taşındılar ve bir daha görmedik kendilerini. Ancak mal sahibinin hanımının "paramparça olursunuz inşalllahhhh!" şeklinde dolu dolu savurduğu beddua uzun süre kulaklarımda çınladı.

Birkaç ay sonra ne oldu bilir misiniz? Tatilden gelen bu ailenin beyaz renkli Renault 9 Spring'i Bolu Dağı'nda bir kamyonun altına girdi ve ceset parçalarının asfalt üzerinden toplandığını anlattı polisler.

O gün bugündür, beddua eden bir insanı gördüğümde başına bir felâket geleceğinden korkarım. Yediğim en sağlam kazıklarda bile asla beddua etmem, aile büyüklerinden cinsel talepte bulunmadan küfrederim ama.

Küfür etmek hoş değil, beddua etmek hiç hoş değil. Ağzını burnunu kırmak da bize yakışmaz. Peki merak ediyorum, kanunlardaki boşluklardan yararlanarak bize Vlad Tepeş kazıkları sokan insan görünümlü yaratıklara ne ceza vereceğiz? Kin tutmayalım, intikam peşinde koşmak bir Müslüman'a yakışan davranışlar değil, kabul ediyorum. Ama uğradığımız haksızlık yüzünden içimizde dolan nefreti nasıl boşaltacağız? Var mıdır bunun bir yolu?

Akay Perker - 2 Eylül 2009 (23:19)

Rahmetli babaannem, kesinlikle beddua etmememizi, çünkü edilen bedduaların aynen aynadaki yansıma gibi söyleyen kişiye geri döneceğini söylerdi…

"Allah ıslah etsin" dememizi öğütlerdi, eğer çok sinirlenirsek de "Allah belânı vermesin" ya da "Allah cezanı vermesin" şeklinde tersten cümle kurmamızı isterdi…

Onun için bizler pek beddua etmeyiz, ben yıllar önce şefimden duyduğum şu sözleri kullanırım çok kızdığımda:" Benim için ne düşündüysen, Allah sana 20 katını versin!"

En güzeli de şu söz galiba: "Allah seni bildiği gibi yapsın."

İclal Arpınar - 18 Eylül 2009 (23:27)

Bir gün yengeme espriyle karışık kızdığımda, Allah müstehakkını versin, demiştim de, "kız sen ne diyon, Allah hak ettiğimi verirse halim nice olur?" diye çıkışmıştı bana… Sonra enlice düşündüğümde hak vermiştim yengeme. Öyle ya, Allah hepimize hak ettiğini verirse halimiz nice olurdu? O günden sonra kimseye böyle bir beddua etmedim.

Bizim öyle kalıplaşmış beddualarımız olmasa da, annem sinirlenince genellikle kendine, "Allah canımı alsa da kurtulsam, beni arayasınız bulamayasınız," şeklinde, çok sinirlenince "kökünüz kurusun," diye beddua eder, ama siniri geçince de, "Allah' ım ettiğim bedduaları duaya tebdil et," diyerek yalvarırdı (benim kıymetli annem).

Bu arada, "eşin eve erken gelsin," bana dua gibi geldi, bedduadan çok…

Ahmet Bey, yazılarınız çok içten, sanki içimizden biri… Teşekkür ediyoruz, kaleminize ya da klavyenize sağlık:)

Zeynep Sultan Özden - 13 Ekim 2009 (23:16)

Çok sürükleyici bir üslup. Birkaç yazınızı okudum, harika. Muhtemelen okumaya devam edeceğim.

Ayşe Şen - 22 Nisan 2011 (11:59)