Uygar olmak istemiyorum

Ümran Davran - 29 Haziran 2007   t?m yaz?lar?

---

Saate baktım; 02.17 idi.

"Belki balkon esiyordur" diye çıktım ama çıkmamla içeri geri dönmem bir oldu; içerden daha sıcaktı. İçerisi aydınlıktı ama gözümün önünde bir karaltı vardı. Bir süre sonra da kayboldu ama aklım takılmıştı. Balkon kapısının hemen yanındaki kanepeye oturdum ve bulmaya çalıştım karaltının ne olabileceğini.

Buldum.

Bir an için baktığım sokaktan gözümü ayırdığımda daha önce olmayan bir görüntüyü de koparıp almıştım bir kaç saniyeliğine de olsa. Yeniden çıktım balkona ve gördüm: Akşamdan koyduğum su kaplarından biri devrilmiş ve park etmiş bir arabanın dibine kadar yuvarlanmıştı. Ben bakınca bir kıpırdanma oldu ve aracın altına kaçan simsiyah bir kuyruk görebildim ancak.

Surahiyi doldurdum ve aşağı indim. Bahçeyi geçip, gıcırdamasın diye bahçe kapısını da itinayla açtıktan sonra devrilmiş su kabını buldum. Güzelce yıkadıktan sonra suyla doldurup uzaktan görebileceğim bir yere bıraktım. Bahçe kapısını yine dikkatle kapattıktan sonra bahçeye inen basamaklardan en üsttekine oturup beklemeye başladım.

Önce üç dört aylık, geceden daha karanlık bir yavru çıktı park etmiş araçların birinin altından, sonra da üç renkli bir dişi. Aynı anda içmeye başladılar suyu. Oturduğum basamağın hemen sağındaki ortancaların altında bir kıpırdanma oldu. O yana baktım ve kafası tekir gövdesi bembeyaz bir kedinin uykulu gözleriyle bana baktığını gördüm. Gözüme bakmayı sürdürerek esnedi ve sanki gaipten haber almış gibi bahçe duvarını atlayıp su kabının başında yerini aldı. O içmeye başladığında siyah yavru suya kanmış ve yalanmaya başlamıştı.

* * *

"Susadın mı?"

Başımı sallayabildim sadece, ağzım iyice kurumuştu.

"Caddeye çıkınca bir çeşme olacaktı orda, az sabır" dedi babaannem elimi daha sıkı kavrayarak. Yürümesi de hızlanmıştı. Onun yürümesi benim koşmama denk geliyordu. Çeşmeye vardık. Zincirle bağlı ufak maşrapayı önce iyice yıkadı musluğu açıp sonra su doldurup bana içirdi.

"Kandın mı?"

"Evet" dedim. O, maşrapayı musluktan yine doldurdu ve musluğun altındaki büyük yalağın iki tarafında bulunan ve musluğun olduğu mermere monte edilmiş iki adet kurnadan soldakine boşalttı. Bu işlemi bir kaç kez tekrar ederek iki kurnayı da doldurdu. Merak ettim:

"Neden oralara su koydun babaane?"

Güldü.

"Bu kaplar kedi ve köpekler için" dedi. Bak burda da yazıyor. Okudu, anlamadım. Anlattı sonra:

"Burda, su içtikten sonra kedi ve köpekler için yapılmış su kaplarını doldurmayı da unutmayınız" yazıyor, "Medeniyet bu işte" dedi. Yol boyunca da Osmanlı zamanında Bursa'da kurulan Leylek Hastanesinden, Üsküdar'daki Kedi Hastanesine kadar atalarımızın sokak hayvanları için yaptıklarını anlattı durdu.

* * *

Su kabının başındaki kedi sayısı altıya çıkmıştı.

Uygarlıkla medeniyet arasındaki farkı düşündüm uzun uzun kocaman bir parantez açıp. Kedilerin sesleri parantezi kapattırdı bana. Elimdeki surahiyle su kabını yeniden doldurduğumda dalaşmayı da kestiler.

Onlarca yıldır bize dayatılan "uygarlık"ın minimal anlamda tarifi buydu işte!

"Ben uygarlaşmak istemiyorum!" diye sayıklayıp durmuşum bütün gece zorla dalabildiğim uykumda.